Van de auteur van The Dinner, Summer House with a Swimming Pool brengt al het beste van Herman Koch samen: onaangename personages, een onbetrouwbare verteller, een plot dat pagina’s omdraait en de gecompliceerde relaties tussen ouders en kinderen.
De verteller in dit werk is dr. Marc Schlosser, een huisarts wiens patiënten meestal rijke kunstenaarstypen zijn. Een van de meer bekende patiënten van Schlosser, acteur Ralph Meier, nodigt de dokter en zijn gezin, vrouw Caroline en pre-tienerdochters Julia en Lisa uit op zomervakantie, een vakantie die rampzalig blijkt te zijn voor alle betrokkenen.
Verteller
Net als bij The Dinner is het voor de lezer onduidelijk hoeveel van de verteller zijn verslag van de gebeurtenissen in de schaduw heeft gesteld om aan zijn eigen narcistische doelen te voldoen. We weten vanaf het begin dat Meier is overleden en dat Schlosser een rol speelde bij zijn dood, maar het is onduidelijk in welke mate en waarom tot het einde van de roman.
Thriller
Het boek is een thriller, maar een subtielere. Er zijn geen brute moorden of politieonderzoeken (hoewel die er wel zouden moeten zijn). De opbouw is lang, wat leidt tot de verkrachting van de 13-jarige Julia, wiens ouders vervolgens een reeks beslissingen blijven nemen die haar gruwelijke tragedie alleen maar verergeren. . Pas helemaal aan het einde van het boek passen alle stukjes in elkaar.
Onaangenaam
Behalve de kinderen zijn er geen sympathieke karakters. Marc grenst aan sociopathisch, zijn vrouw is moedwillig stompzinnig, Ralph is saai en ga zo maar door.
‘Oh, kom op,’ zei ik. ‘Het valt wel mee. Het is beter om te weinig dan te veel te hebben. Of heb je liever een roly-poly-dochter met overal vetrolletjes?
‘Nee natuurlijk niet.’
Dit is de reactie van de ouders als reactie op hun 13-jarige dochter die herhaaldelijk weigerde meer dan een paar happen salade te eten.
Verontrustend
Koch doet zo goed werk bij het schrijven van deze onsmakelijke karakters, het is moeilijk om de waarden van de mensen in je eigen leven niet in twijfel te trekken na het lezen van zijn boeken. Marc lijkt zijn patiënten te verafschuwen. Hij beschrijft ze tijdens examens als zodanig:
‘Ik observeer hun naakte lichamen. Ik leg de afbeeldingen over elkaar heen. Ik zie hoe het ene lichaam het andere benadert. Ik zie een mond, lippen tegen andere lippen gedrukt, handen, vingers die zoeken, vingernagels over een stuk blote huid. Soms is de kamer donker, maar vaak ook niet. Sommige mensen hebben er geen moeite mee om de lichten aan te laten. Ik heb hun lichamen gezien; Ik weet dat het in de meeste gevallen beter is om de lichten uit te doen. Ik kijk naar hun voeten, hun enkels, hun knieën, hun dijen, en dan verder omhoog, het gebied rond de navel, de borst of borsten, de nek. De eigenlijke geslachtsorganen sla ik meestal over. Ik kijk, maar zoals je zou kunnen kijken naar een dood dier op de weg. Mijn blik wordt meestal maar even vastgehouden, als een nijnagel aan een losse draad kleding – niet meer dan dat. ‘
Je vraagt je af wat je dokter denkt als je je uitkleedt. En het is niet alleen Marc. Koch beschrijft dat Ralph op zo’n manier naar bijna alle vrouwelijke personages kijkt dat je er misschien wel twee keer over nadenkt om je cover-up uit te doen de volgende keer dat je op het strand bent. De roman kruipt onder je huid.
Koch is een van de bekendste schrijvers van Nederland. Hij heeft wereldwijd miljoenen boeken verkocht en zijn werken zijn in meer dan 20 talen vertaald. The Dinner wordt beschouwd als een moderne klassieker uit de Nederlandse literatuur.
